«پسرك كاراته باز»

بازسازی وفادارانه از یك فیلم دوست‌داشتنی
اگر شما فیلم «پسرك كاراته‌باز»، تولید 1984 را دیده باشید خاطرات آن تماما در حین تماشای باز ساخت 2010 این فیلم به ذهن شما باز می‌گردد. داستان اصلی این اثر به اندازه كافی ماندگار بوده است تا الهام بخش سه فیلم دیگر كه پس از نسخه اصلی ساخته شد باشد. و اكنون در این فیلم ما با نسخه مفرح و سرگرم كننده‌ای روبه‌رو هستیم كه بیشترصحنه‌های آن در چین فیلم برداری شده است، و جكی چان 56 ساله در آن نقش آقای میاگی را بازی می‌كند.
فیلم اصلی یكی از بهترین‌های سال اكرانش بود. نسخه جدید، سرزندگی بی‌نظیران قبلی را ندارد و مانند نسخه سال 1984 كه قدم به قدم از همان نسخه اصلی پیروی كرده، مدام ما را شگفت زده نمی‌كند اما در اینجا ما با فیلمی خوش ساخت و دوست داشتنی طرف هستیم كه برای خود، اثر مستقلی است. استفاده از لوكیشن‌های مختلف در چین جذابیت تصویری زیادی را به همراه دارد. صحنه‌های بسیاری از كوه‌های زیبا و دیوار بزرگ در ان دیده می‌شود و شخصیت‌ها جذاب و گیرا هستند.

 

نكته بارز و گرانبهای فیلم اصلی اجرای «پت موریتا» در نقش اقای میاگی است كه نامزده اسكار هم شده بود. ولی جكی چان هم مشهورتر وشناخته شده تر از آنست كه با دیدن او در نقش آقای‌هان (شخصیتی كه در فیلم جدید جایگزین شخصیت نسخه قدیمی ان، اقای میاگی شده است و یكی از استعدادهای پنهان هنرهای رزمی را كشف می‌كند) هیچ شگفت زده نشویم. اما چان در نقش‌هایش هیچ‌گاه شكل و شمایل یك مبارزِ مردانه قلدر را نداشته است و جذابیت او از همان حس بچه گانه و شاد او می‌آید اما در این فیلم او فرصت می‌كند تا سرزندگی و شادابی بسیارش را كمی متعادل تر سازد و آن را پنهان نماید.
نقش شاگرد جوان را جیدن اسمیت پسر ِ ویل و جادا پینكت اسمیت، بازی می‌كند كه در فیلم حضوری بسیار طبیعی دارد. دره پاركر (شخصیت مبارز جوان) بسیار ارام تر از پسر بچه سرخوشی است كه رالف ماچیو نقش او را در نسخه اصلی بازی می‌كند اما خیلی كوچك تر از همتای سابق خود است و این باعث می‌شود ما ترس و وحشت او را از گنده لات‌های مدرسه‌اش راحت تر بپذیریم. بنابراین ما می‌توانیم فیلم اصلی را فراموش كنیم و از تماشای فیلم جدید لذت ببریم.

داستان یك بار دیگر درباره همان پسر بچه است كه مادر مطلقه‌اش او را مجبور به ترك محل تولد و دوستانش می‌كند و او را به سفر به نقطه‌ای دوردست -یعنی از دیتروی به بیجینگ- می‌فرستد. پسرك از این كار متنفر است و زمانی كه ویول نیست جوان كه میینگ نام دارد و نقش او را (هان ون ون) باز می‌كند به او لبخند می‌زند زندگی برایش كمی نوید بخش تر جلوه می‌كند – البته اگر گنده لات مدرسه، چنگ (ونگ زنوی) نبود – این مخلوق، بی‌اندازه نفرت بر انگیز و سادیسمی است و توصیف بی‌رحمی او سخت است و برای دریافت ان لازم است تا استاد كونگ فو ی وحشی او استاد لی (یو رانگونگ یو) را ببینیم. این هیولا به او اموزش می‌دهد تا چگونه بچه‌های كوچك تر را مورد ازار و اذیت قرار دهد.
داستان همانطور كه باید جلو می‌رود و دره، سعی می‌كند تا ارام ارام قلب اقای‌هان – كسی كه او را از زیر مشت و لگد چنگ نجات داده و قبول كرده است فنون راز امیز كونگ فو را به او بیاموزد – را نرم كند.

تمرینات به خوبی پیش می‌رود. دِرِه و میینگ هركدام برای روز سرنوشت ساز خود به سختی تمرین میكنند. یكی برای روز مسابقات كونگ فو و دیگری برای روز رسیتال ویالون. والدین میینگ طبق معمول داستان‌ها، از دره خوششان نمی‌آید و از معاشرت او با دره نارضایتی مهملی دارند چراكه هیچ دلیلی وجود ندارد تا والدین یك موزیسین كلاسیك بین‌المللی با دانش‌آموز كونگ فو كار جوانی كه از دیتروی امده و چینی هم صحبت نمی‌كند مشكل داشته باشند.

خوشبختانه (برای دره و فیلم) هر كسی كه در چین زندگی می‌كند و نیاز به انگلیسی دارد، می‌تواند این زبان را صحبت كند حتی هیولای كوچك، چنگ. اكثر آمریكایی‌ها نه تنها علاقه‌ای به آموختن زبانهای خارجی ندارند بلكه حتی زورشان می‌اید زیر نویسی را كه به زبان خودشان است را بخوانند. همانطور كه مارك تواین در بی گناهان خارج (Innocent Abroad) گفته است، ما باور داریم كه هر فرد خارجی می‌تواند انگلیسی را، اگر به اندازه كافی شمرده و با صدای بلند صحبت شود، بفهمد.

بدون اینكه بگویم می‌دانید كه كل داستان به سمت مسابقه‌ای می‌رود كه قرار است در آن دره در مسابقه بزرگ كونگ فو در مقابل چنگ قرار گیرد و برای قهرمانی مبارزه كند. اصل فیلم برجسته و فاخر است نسخه 1984 به‌وسیله جان اویلدسن، كارگردان راكی كارگردانی شده است.
در این فیلم اوج داستان كه همین مسابقه است به خوبی مدیرت شده و تنشی كه قرار بوده در آن وجود داشته باشد به دقت تحت كنترل اجرا شده است. شخصیت‌ها به خوبی از عهده كار برآمده‌اند و استفاده از تابلو امتیاز این صحنه را نظم و ترتیبی داده است كه مانع از اجرای سر سری آن شده. به نظرم این سكانس از بهترین سكانس‌های مبارزه‌ای بود كه در اوج داستان قرار می‌گیرند.

 

كارگردان‌ هارالد سوارت، تا كنون در شمار كارگردان‌های محبوب من نبوده است او در سال گذشته پینك پنتر2 (پلنگ صورتی2) را ساخته اما در این فیلم، او دركنار فیلمنامه قدرتمند كریستوفر مورفی و فیلم برداری هنرمندانه راجر پرت (فیلم بردار دو شماره از هری پاترها) فیلمی زیبا و جذاب خلق كرده است.

 

مشخصات فیلم
كارگردان:‌هارولد سوارت، تهیه كنندگان: ویل اسمیت، جری وینتراب، فیلمنامه: كریستوفر مورفی، موسیقی متن: جیمز هورنر، فیلمبردار: راجر پرت، تدوین: جوئل نگوران، بازیگران: جدن اسمیت، جكی چان، تارا جی.پی هنسون، یو روگانگ، مینگ ‍ژوو و... زمان: 140 دقیقه.